Dit is een logje dat ik op een ander log geplaatst heb gehad in 2009
Dat log ga ik opheffen en daarom hierheen gekopieërd.
De mosterdplant komt oorspronkelijk uit China en India en is een 60-130 cm
hoge plant die behoort tot de Cruciferen (de kruisbloemigen).
De bloemen van deze plant zijn geel en zij bloeien van juni tot september.
Er zijn 3 soorten mosterdplanten, waarvan er slechts 2 bij het maken van mosterd
van belang zijn.
De Sinapis Atha brengt kleine okerkleurige zaadjes voort, wit of geel mosterdzaad
wordt dat genoemd. En de Brassica nigra heeft zwartbruin zaad.
De derde mosterdplant heet Brassica Juacea en hier wordt van dat zaad
vrijwel geen gebruik gemaakt, maar in India des te meer.
Deze machine werd gebruikt om door middel van wind de mosterdzaadjes uit hun
hoesjes (kaf) te blazen, vervolgens werden ze onderin gezeefd en in zakken
verpakt om door Abrahams Mosterdmakerij te worden verwerkt tot Groninger Mosterd.
Tot 2 jaar geleden werd deze machine nog gebruikt.
De natuurazijn die voor Abraham's mosterd wordt gebruikt,
wordt gemaakt van water en ethylalcohol (ethanol). De alcohol wordt gehaald uit melasse,
een bijprodukt van de winning van suiker uit suikerbieten.
Het mengsel van 86% water en 14% alcohol wordt opgepompt naar een
groot hout vat, die boven in de nok zit.
Hieruit loopt het naar beneden via een regelfles (een soort klok)
naar de 3 daaronder staande azijngeneratoren. Hierin bevinden zich beukenhouten
krullen, waarop azijnzuurbacteriën leven. Die bacteriën werken in op het
mengsel en scheiden hierbij azijnzuur af.
De optimale werktemperatuur van deze bacteriën is 32-38 graden Celcius.
Het nu verkregen produkt heet 'spirit'en heeft een zuurgraad van 13%.
Het produkt wordt gefilterd (helder gemaakt) waarna het naar de eiken houten opslag-
vaten gaat. Voor de smaak moet de spirit dan nog 7 maanden in deze vaten rijpen.
Na het rijpingsproces wordt de spirit afgetapt en afgeslapt met water.
Van 13% zuurgraad naar:
* 11% en heet dan schoonmaakazijn
* 7% en heet dan inmaakazijn
*4% en heet dan tafelazijn
De tafelazijn wordt dan nog gekleurd met karamel, waardoor de goudgele kleur ontstaat,
De verschillende soorten azijn werden verkregen door het toevoegen van verse kruiden,
zoals bv dille, mint of rozemarijn.
Het laboratorium werd gebruikt om de azijn op helderheid, zuiverheid
en zuurgraad te meten.
<<<<<< >>>>>>>
Voor de mosterdbereiding worden de zaadjes,
die goed droog moeten zijn, geplet en gebroken.
Dat pletten en breken vond aanvankelijk plaats met behulp van een
'mosterdkogel' die in een aarden kom over de zaadjes werd rond gewreven.
De pletmachine is een trechter waaronder zich 2 tegen elkaar in
draaiende walsen bevinden hiertussen worden de zaadjes plat gedrukt, waarbij de kern van
het zaad vrij komt. In deze kern bevindt zich de mosterdolie die samen met de
azijn de typische mosterdsmaak geeft.
De pletmachine werd destijds aangedreven met de hand of met paardenkracht doch later
met stoomkracht of met een (Ruston) dieselmotor.
De mosterdplant moest bij het oogsten voorzichtig worden behandeld,
zodanig dat de 'peultjes' tijdens de werkzaamheden niet opensprongen.
Dat zou alleen maar zaadverlies geven. Nog voor het zaad helemaal rijp was vond de
oogste plaats. Na de oogst liet men het zaad in kleine hokken narijpen.
Het dorsen geschiedde meestal op de deel met dorstvlegels waarvan het werd geschoond.
Het schonen gebeurde door middel van 'wannen', oftewel zeven. Deze grote zeef
noemde men een 'wanbak'. Later gebeurde dit wannen door de wanmolen.
En zo ziet 750 liter Groningse mosterd eruit. Dit moet 6 weken lang in deze afgesloten
ton staan voor het in de potjes kan. En die geur... scherp!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten