Martinitoren

De vele gezichten van de Martini-toren: 

In de Mist

Met zonsondergang

Van onderaf gezien met een M&M op het dakje van de bushalte,
aan de voet van de Martini.

Feestelijk met vlaggen,
de witte vaandels zijn van 5 mei. 

De allerdaagse Martini met de markt.

Het was de bedoeling, dat de St.Maartenstoren in hoogte hoger zou worden dan de Dom (112 meter) in Utrecht. De Martinitoren wordt door de Groningers zelf liefkozend"d'olle Grieze' (de oude grijze) genoemd. De toren is wel een tijdje hoger geweest, men denkt 127 meter, maar waarom dat mis is gegaan lees je hieronder:

Nadat de oorspronkelijke toren volgens een oude kroniek 'ingevallen' was (blikseminslag), werd in het midden van de 15e eeuw een nieuwe gebouwd. Erg lang had men geen plezier van deze Martini, want al in 1465 brandde hij na een blikseminslag gedeeltelijk af. Enkele jaren later stortte de rest spontaan in. Het duurde tot 1482 tot de toren in volle glorie was herrezen. In 1577 moest hij het echter weer ontgelden. Het vertrek van de Waalse troepen leidde tot zo'n grote vreugde dat niet alleen de teertonnen op de transen, maar ook het bovenste deel van de toren in vlammen opging. Door herbouw van de top werd hij wel 5 meter langer tot 97 meter. Nadien werd de Martinitoren nog 1 keer echt serieus met de ondergang bedreigd. De Duitse bezetters gebruikten de toren, die al vanaf 1936 in de steigers stond, als luisterpost voor vliegtuigen. Toen zij hem in april 1945 dreigden op te blazen, wist de opzichter bij de restauratie hen hiervan te weerhouden. Afgezien van wat treffers op 80-90 meter hoogte bleef de Martini ongeschonden.

Nu wordt menig toerist naar boven gelokt om te komen genieten van het weidse uitzicht. In de 17e eeuw verdiende de torenwachter een centje bij door bovenin de toren geestrijk vocht en tabak te verkopen. In 1638 stak het stadsbestuur hier een stokje voor en moest hij zijn clandestiene kroeg sluiten.

In de toren hangt een gelui van 12 klokken. Eeuwenlang hebben deze klokken vreugde en leed, oorlog en vrede aangekondigd. Na een malaria-epidemie in 1826 de Groninger ziekte, werd het dagelijks luiden van de klokken afgeschaft. Sinds 1982 luidt het Groninger Klokkenluiders gilde iedere zondag en op bijzondere dagen met de hande de klokken. Natuurlijk geeft de toren nog steeds met geluid de uren aan.