Uit het boekje Muziek voor twee vrouwen
Hij stond alleen aan dek, lag afgemeerd
en speelde accordeon, keek onafgebroken
naar het ziekenhuis en hield zijn stoere vrouw
in leven met zang en klank.
'Geef me nog één kobaltblauw
schilderij, Alida. Geef me nog één dag
met jou, we gaan varen, we gaan rijden,
jij in de zijspan, ik aan het roer'.
Over het water klonk het lied, Alida hield zicht vast
aan het geluid uit de oneindigheid, maar haar kleur verdween.
Een andere vrouw, een paar huizen verder,
dacht: O, dat hij mijn minnaar was,
zijn tere stem zal mij beschermen.
Hij speelde muziek voor twee vrouwen, onwetend
dat hij de dood niet kon keren en de liefde kon halen.
~~~~
George speelde dit toen Ali met pleuritis, toen nog een ongeneeslijke ontsteking van het borstvlies, in het Diaconessenhuis lag. Op 23 december 1931 overleed zij.
Ali & George kenden elkaar van de academie Minerva. Zij was toen oudejaars studente en 6 jaar ouder dan George. Zij stamde uit een aanzienlijke Groninger Koopmansfamilie. Zij verloren elkaar uit het oog, toen zij naar Den Haag verhuisde om daar les te nemen aan de Haagse Tekenacademie. Ze kwam terug naar Groningen in 1912 en gaf vanaf 1914 les aan de Kweekschool voor Onderwijzeressen. Daardoor ontmoette Ali en George elkaar weer.
Zij waren tegenstellingen in karakters. Hij was een 'roegbaainder' en zij was een rustige, onafhankelijke persoonlijkheid, die precies wist wat zij wilde. Ook in hun schilderwerk waren ze totaal anders. Ze trouwden in 1922 en gingen wonen aan het Kattendiep, waar voor ons, nog niet zo heel lang geleden het Casino stond. In 1923 werd hun zoon Robert Gijsbert Egbert George geboren (voor mij bekend als Rob Martens) en in 1928 gevolgd door Mathieu Jan.
Ali & George speelden beiden een prominente rol in De Ploeg en Alida ontwierp het logo/vignet.
Martens verwerkte zijn verlies, door met De Alida te werken en te zeilen. En schilderde dit schilderij in 1932 *klik*
In 1933 leerde hij Carolina Hermanna Uithof kennen. Carla Uithof was gescheiden en werkte. Zij was de vrouw die hem had horen spelen en zingen voor Ali. Carla kon de tjalk uit haar woning zien, die vaak afgemeerd lag bij de Museumbrug. In 1934 gingen ze samenwonen aan het Kattendiep, samenwonen was toen nog heel ongewoon. In 1937 trouwden zij met elkaar en kregen in 1941 een zoon. Carel Gijsbert George, die door zijn vader 'Benjamin' genoemd werd.
In de jaren '70 kwamen George & Carla beiden door gezondheidsredenen in het verzorgingstehuis Hoornse Heem terecht. George overleed in 1979 en Carla 13 dagen later, zij kon dit verlies niet aan. Na de uitvaart ceremonies werd hun beider as op hun uitdrukkelijke wens uitgestrooid boven de Waddenzee, waarop ze met de 'Alida' zo vaak hadden rondgezworven en waarvan ze zoveel hadden gehouden.
Zelf heb ik alleen Rob Martens gekend vanaf 2012 toen ik bij het Noordelijk Scheepvaartmuseum kwam werken. Hij kwam regelmatig een bakkie doen en wist ontzettend veel. Toen hij overleed in 2017 werden op de Alida twee rouwkransen, die bij de uitvaart gebruikt waren, op het dek gelegd *klik*
En extra leuk weetje is, dat de zus van George in de Brugstraat woonde en dat later George en Carla ook in de Brugstraat zijn komen te wonen. Daar waar nu nieuwbouw zit en D.E in zit, zat vroeger een oud pand met hoeden en petten. Zijn schip ligt op onze binnenplaats, dichtbij waar hij vroeger lag afgemeerd en waar Carla hem hoorde spelen voor Ali 💗. En in mijn beleving is dan de cirkel rond.
Bronnen: de boeken 'Muziek voor twee vrouwen'
en 'George Martens en Alida Pott leven en werken'.
