Zwaartekracht

 Vanmorgen vond C de maan dichtbij staan, dichterbij dan normaal.

Als hij op die huizen zou gaan staan met een ladder,

zou hij dan een hapje van de maan kunnen nemen?

Zoiets had ik toevallig laatst in zijn klas aan hem voor gelezen.

Ik legde hem uit dat, dat niet kan en dat dat boek fantasie is. 

Daarna vroeg hij zich af of de maan op de aarde kon vallen. 

Ik vertelde hem, dat een botsing wel mogelijk zou kunnen zijn,

maar vast niet gaat gebeuren in ons leven. 

Dat de maan zelfs in de eeuwen steeds verder van ons weg gaat.

Dat de aarde door haar zwaartekracht de maan bij haar probeert

te houden en dat de maan voor eb en vloed zorgt.

Ohja... zwaartekracht dat was toch een soort magneet in de grond?

vroeg mijn kleine wijsneus.

Opeens bleef hij staan. Ik vroeg hem of hij verder wilde lopen, want

anders komen we te laat op school.

"Nee, kan niet. Zwaarte kracht mij hier houdt" :)

Ik trekken aan zijn arm en echt geen beweging in te krijgen.

"Jeetje, dan hebben we nu een probleem schat." 

Hij begon weer te lopen.... "Mamma op maan ook zwaartekracht?"

-"Ja, op de maan is ook zwaartekracht. Maar veel minder dan op aarde.

Daar zweef je dus een beetje als je loopt." 

-"Zweeft een huis ook op de maan? Zijn stenen zwaar genoeg mamma om

wel op grond te staan?" 

Ik hoefde al geen antwoord meer te geven, want hij liep al weer met een

andere vraag rond. 

"Aan andere kant aarde mensen op z'n kop lopen?" 

-"Bedoel je ondersteboven?" 

-"Ja, onderboven... dan haren zo mamma?" 

-"Nee, heel raar maar ze lopen aan de onderkant van de aarde net

zoals wij en voor hen voelt het niet als de onderkant.

Het is net of ze net zoals wij aan de bovenkant lopen. 

En mensen die aan de zijkant van de aarde wonen lopen net 

zoals wij."

Ik verwachte nu een zooi moeilijke vragen, maar hij

wist zelf het antwoord al

"Zwaartekracht is mooi mamma. Ik blij met zwaartekracht" 

En zo is het maar net :D.