Hoeveel duizenden mensen ontmoet ik wel niet per jaar
in het museum waar ik werk?
Enkele van die mensen zie ik regelmatig,
omdat ze in de buurt wonen.
Anderen zie je misschien nooit meer, maar blijven je
op één of andere manier bij.
Dat kan een meisje zijn, die zit op de trap in het museum,
met een Elmo knuffel in haar handen.
Van haar kreeg ik een keer een heel lief kaartje.
Dat zijn de extra leuke belevenissen in mijn werk.
Of bezoekers die je vertellen, dat ze grootouders gaan worden,
helemaal in Limburg wonen. En iets kopen in je museumwinkel.
Later sturen ze een kaartje om te vertellen, dat het een
jongetje is geworden. :-)
Of een man uit Australië die elk jaar langs komt en
aan vrienden Nederland laat zien, maar zo weg is van het
museum dat hij dat aan vrienden uit Australië wil
laten zien. En je aan iedereen voorstelt die hij meeneemt :).
Of een man uit Engeland, wiens schip is gebouwd in de
provincie Groningen. Dat schip werd vorig jaar 100 en
voor die verjaardag kwam hij naar Groningen.
Vandaag had ik ook weer zo'n leuke belevenis.
Vorig jaar kwam een man uit Amsterdam ons museum
bezoeken. We hadden een leuk gesprek en hij schreef wat
in het gastenboek.
Sommige mensen vallen op, sommige mensen sprankelen,
deze man valt op.
Vandaag bezocht hij weer eens Groningen en hoopte dat ik
aanwezig was, maar hij had zo'n begroeting niet verwacht.
Dat ik hem nog herinnerde en hij zoende me op mijn wangen om
me de beste wensen te doen.
En ik ben helemaal niet van het gezoend worden
(ook niet op de wangen),
maar ach... ik liet het maar gebeuren.
Er schuilt geen kwaad in :-)
"Nou meid, wat geweldig dat je er vandaag bent. Ik dacht aan je
en hoopte je vandaag te zien."
We spraken wat en ik vertelde hem welke tentoonstelling we
nu hebben. Terwijl hij eigenlijk naar Groningen kwam,
voor de tentoonstelling in het Groningermuseum, die ene
van 'Het Geheim van Dresden', die ik ook heel graag wil gaan zien.
Vrolijk liep hij het museum in om alles te gaan zien.
Later in mijn pauze kwam ik hem tegen op straat.
Hij was onderweg naar het Groningermuseum.
Hij zei me, dat hij van de zomer weer komt, ook als we geen leuke
tentoonstelling hebben, al is het alleen maar om een kop koffie
bij me te komen drinken :-).
Ik kon hem in ieder geval vertellen, dat er een mooie tentoonstelling zal
zijn vanaf April, die hem zeker wel zal interesseren.
Ik vind het bijzonder, dat iemand die zoveel musea afloopt,
jou onthoud. En eigenlijk is het ook wel bijzonder, dat sommige tussen
die duizenden mensen die je per jaar gastvrij ontvangt,
dat je daar een paar mensen van bij blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten