Mag ik je navel zien?

Vanmorgen, ik ga net zitten op de bank met thee en ontbijt,

als ik voetstapjes uit bed hoor komen boven. 

Ik loop naar de trap toe en ik hou het lange wasgoed,

wat er hangt, opzij. Zodat mijn zoon (6) veilig naar beneden kan lopen.

Er gebeurd echter niets, ik spits mijn oren.

Boven wordt er gegiecheld. 

Daardoor moet ik lachen. 

Langzaam komt hij naar beneden en vraagt

"Mamma, mag ik je navel zien?"

-"Waarom wil jij mijn navel zien?"

Hij is beneden en trekt mijn pyjama-shirt iets omhoog,

er wordt uitgebreid in mijn navel gestaard en ik sta

dit heel bizar te vinden tot ik eindelijk de verklaring krijg.

-"Nou, jij weten ik wakker ben ik denken, jouw navel jou

dat verteld hebben."

Ik moet glimlachen en vraag "Hoezo denk je dat dan?"

-"Nou, als baby ik toch met navelstreng aan jou vast zitten?"

-"Ja, toen je in mijn buik woonde zat je met je navelstreng aan mij vast."

- "Nou, jij altijd zeggen, dat je voelt wat ik doe of waar ik ben.

Ik denk ik nu weten hoe jij dat voelt."

Heerlijke kinderlogica, waar ik nog even niets tegenin breng ;-)