Plaggenhut

Plaggenhut bij Siep & Co

Op de foto ziet het er nostalgisch uit, maar wonen in een plaggenhut was een zwaar en hard leven. Als je deze hut binnen loopt ruik je een klamme geur. Met mijn astma begon ik ook meteen te hoesten. En dan wordt er in deze niet eens geleefd en staat er ook geen geit ofzo. 

Voor bewoners van een Plaggenhut zou dit al rijkdom zijn geweest qua meubels

De leefomstandigheden waren erbarmelijk. Door de bouwwijze was het vertrek slecht te verwarmen, was het er vochtig en krioelde het van ongedierte brrrrr. 

Plaggenhutten werden bewoond door de allerarmste arbeiders, zoals veenarbeiders en vaak met grote gezinnen. Een plaggenbut was een eenvoudig bouwwerk, gedeeltelijk uitgegraven en zonder zijmuren zodat het dak op grondhoogte begon. Het dak was bekleed met plaggen die uit het omliggende land werden gehaald.

Veeneigenaren en compagnieën groeven de veengebieden tot op de zandgrond af en ook het veen onder een hut werd, als men er aan toe was, te gelde gemaakt. Dan moest je je hut uit.

In 1896 bracht de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen een rapport uit over het vraagstuk van de slechte volkshuisvesting. Minister Goeman Borgesius baseerde de Woningwet van 1901 op dit rapport. Doel van die Woningwet was om bewoning van slechte en ongezonde woningen onmogelijk te maken en de bouw van goede woningen te bevorderen.

Gemeenten kregen de bevoegdheid om een woning onbewoonbaar te verklaren maar de verzorgingsstaat was zeker nog niet zo ver dat diezelfde gemeenten zich geroepen voelden om voldoende vervangende woningen aan te bieden. 

Van de Groningse dame Fennechien wordt vaak beweerd dat zij de laatste bewoner van een plaggenhut was. Zij woonde tot haar dood in 1941 in haar hutje in Alteveer, een vervenersdorp bij Stadskanaal. In 1918 werd in het Openluchtmuseum in Arnhem een replica van haar hut opgebouwd. 

Bronnen: 

-wikipedia

- Historiek

- Siep & Co