De Martini-heuvel

Sinds ik kan fietsen (sinds september 2014),

is de heuvel bij de Martini-toren een pittig stuk. 

Nu heet dat niet zo en noem ik het zo, 

want het is een stukje van de Hondsrug.

Groningen is gebouwd op het noordelijke uiteinde van de

Hondsrug. De noordelijkste 'heuvel', zo'n 9 meter boven 

NAP, is duidelijk te zien in de Herestraat.

Vandaar dat de zijstraat, op het hoogste punt,

Hoogstraatje heet. 

Als je voor 9 uur in het centrum bent, 

mag je door de Herenstraat fietsen en dat stuk

van de Hondsrug is lang zo zwaar niet.

(eigen foto)

Maar dan vanaf de Prinsentuin, Kreupelstraat,

richting Martinitoren/Grote Markt. 

Killing in het begin. En toen ik het eindelijk kon en ik 

eens mijn zoon achterop had, 

liep ik knal rood aan, hapte naar adem en besloot 

af te stappen. Ik zei mijn zoon, dat ik die 20kg extra

op de fiets niet aan kon.

Toen ik na ruim een week sportschool,

op de weegschaal het resultaat zag in gewicht,

kwam mijn wijsneus naast me staan en keek 

geïnteresseerd naar de getallen op de weegschaal.

Hij weet dat hij tussen de 20 en 22 schommelt,

dus hij met zijn vingers rekenen en hij wees aan,

wat ik moet wegen om de Martiniheuvel, met hem

achterop aan te kunnen :D.

Gistermiddag gingen wij naar de bieb in het Centrum.

Zoon achterop en ik ben maar 1,5kg kwijt

sinds ik 3 weken geleden begon met sporten.

Ik doe enkel cardio-apparaten.

Onder het fietsen waren we aan het kletsen

en zonder rood aan te lopen of ademnood,

bereikten we de Grote markt en ging ik rechtsaf

langs de ABN. Ook daar hoefde ik niet

op adem te komen, geen pijn in de benen.

WOW!!!

En wat zei mijn lieve zoon?

Buiten dat hij heel trots op me was, op dat moment.

"Mamma thuis kijken op weegschaal. Jij bent mij

al afgevallen."

hahaha I Wish :D.