woensdag 20 augustus 2014

Onzekerheid

C is heel erg onzeker en wil graag klein blijven.
Laats hield hij zijn voorhoofd tegen mijn voorhoofd
en vroeg ik hem, wat hij nou eigenlijk aan het doen was.
" Mamma ik jouw hersens download. Ik nu net zo slim als jij." 
Ohhh als dat toch eens kon.

Recent vertelde ik hem of hij nog wist, dat hij met oudjaar
een dagje mee ging naar het werk en hoe ik Duits sprak tegen
de Duitse bezoekers in het museum.
" Jij stotten Duits en zweten mamma"
-"Ja, mamma ging heel erg stotteren en zweten. Omdat ik het
wel versta, maar niet kan spreken. Maar nu kan ik het al veeeeeel
beter. Door te oefenen en te durven. En ik vraag aan
Duitsers of ze me willen helpen het beter te doen.
En dan een paar keer hard op zeggen."

Gister hadden we een gesprekje naar aanleiding van school.
Hij kan het niet en zit dan in de laat-maar-modus.
Dat stukje is voor mij o zo herkenbaar.
Ik had van kleins af aan een kan-ik-niet-laad-maar-houding.
Dat werd bij het groter en ouder worden gelukkig wel minder,
want ik kon me ook wel ergens in vast bijten en tig keer
op mijn bek gaan.
Ik vertelde hem, dat mijn directeur iets gevraagd heeft op het
werk voor mij om te doen, wat ik heeeeeel moeilijk vind.
Ik kan dan wel huilen, want dat kan ik niet en ik heb niet
gestudeerd en ik denk er dan heeeeeeel moeilijk over,
zodat het een groot probleem wordt ipv een uitdaging.
Ik vertel hem dit op zijn niveau en ik krijg een knuffel en een
fijne kus.
"Mamma, ikkuh trots jou op zijn. Jij kan veel mamma.
Jij laatst boort in muur kast vast maakt.
Jij kan kasten uit elkaar in mekaar zetten.
Jij vroeger broer of pappa nodig voor hebben dingen die jij nu kan"
Ik knuffel hem terug en vertel hem, dat ik ook
trots op hem ben. Dat hij steeds beter gaat praten en dat
als zijn hersentjes nog even verder groeien en we veel
samen gaan oefenen, hij straks iedereen een poepie laat
ruiken op school.

Vanmorgen komen we op school, de juf verteld dat hij voor het eerst
eerder klaar was, dan de rest van de klas en hoe trots hij was.
Hij had een prikwerkje gemaakt.
Trots liet hij het me zien en ik maakte een fotootje.
Hij had het deze keer perfect recht uit geprikt.
Mijn zoon glom en zei het te kunnen.

Ik kwam vanmorgen op mijn werk en had eerst een gesprek
met de directeur. We spraken door wat ik allemaal ga doen.
Een uur later hadden we vergadering en zat hij me ff te stangen.
Hij zag me diep ademhalen, maar deze keer was
dat niet van onzekerheid.
Het gaat me lukken, ook ik kan dit.
Al moet ik een paar keer vallen en opstaan.

En zo helpen mijn zoon en ik elkaar met meer
zelfvertrouwen krijgen in de dingen die we doen,
maar zijn we ook een voorbeeld voor elkaar.
Doorzetten, leren er aan werken en het dan kunnen.
Samen staan we sterk.
En mooi: hoe ik hem kan laten zien,
dat we blijven leren in het leven :D.



2 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi verhaal. Goed dat jullie van elkaar leren en zodoende elkaar versterken.
Je kunt alles, wanneer je wilt en door je angsten durft heen te stappen.
Bert

Hanny zei

Geweldig dat Calvin zo'n moeder heeft, die hem kan helpen met het overwinnen van zijn angst om iets niet te kunnen.
Iets doen kun je alleen maar leren door het te doen. Lukt het de eerste keer niet, dan een volgende keer wel. Trial and error, daar draait het om. Niet alleen voor jullie, maar voor iedereen. Door je fouten leer je.

Popeye & Frank "Rocky" Fiegel

Popeye, Museum aan de A Wist jij dat 𝗣𝗼𝗽𝗲𝘆𝗲 gebasseerd is op een echt persoon?  Klik op Foto voor Youtube video van 2½ minuut Frank &q...