Valentijn

Gisteravond heb ik voor C een envelop beplakt met rozenpapier,

om zijn kaart en cadeautje voor X in te verpakken.

Vanmorgen was hij extreem vroeg wakker en bloed nerveus.

Wat hij niet had verwacht is dat ik ook een Valentijns-cadeautje voor hem had. 

Ik had een nieuwe trui voor hem met een trein er op.

Nou het bleek een goede koop te zijn, want hij was

helemaal door het dolle heen en er enorm blij mee.

Bleek hij de trui te kennen en ook al te willen hebben. 

Om kwart voor acht stond hij al aangekleed en wel voor de voordeur.

Hij wilde heeeeeeel graag naar school en ik moest opschieten.

Ja dáááágg!!! Ik moet hem altijd aanmoedigen tot actie en nu gaat

hij me laten heksen, terwijl we nog alle tijd hebben? :)

Eenmaal op school begon voor hem het lange wachten.

Gelukkig was X vroeg op school (normaal komt ze aan de late kant).

Mijn kleine man helemaal nerveus en zij komt verlegen met haar

fiets aanlopen. "Mamma, jij geven alsjeblieft."

Ik geef aan een heel verlegen (terwijl ze normaal altijd stoer is) X

de envelop. Ze weet zich geen raad, haar handen weten niet wat 

te doen. "Zakina, wil jij open maken?"

Ze durven niet eens dichter bij elkaar te gaan staan. 

Zo schattig :D. 

Ik was al emo van hoe C op X stond te wachten,

maar hier kreeg ik ook nog eens kippenvel van.

Ik pak het uit en moet zelfs het kaartje voorlezen.

En ik laat het gehaakte broche-hartje zien. 

 

Ik doe alles terug in de envelop en doe het op haar verzoek 

in het zij-vakje van haar rugtas, die op haar rug hangt.

Allebei weten ze zich totaal geen houding aan te nemen,

dus breek ik het ijs en gaat zij haar fiets op slot zetten 

en hij gaat naar binnen.

Bijzonder dat ik hiervan getuige mocht zijn en wat is mijn 

zoon een heerlijk romantisch joch :D. 

De kaart kunnen jullie zien op het blog van Bär