Gister raakte ik mijn stem kwijt en werd ik naar huis gestuurd,
want als je geen telefoon op kan nemen en niet kan praten
wordt het in mijn werk lastig.
Ik had verder geen overige klusjes te doen, dus ben
ik naar huis gegaan.
Nu hoopte mijn zoon, dat ik zieker zou worden, want hij had geen
zin in de BSO zei hij.
Vanmorgen liep hij te juichen, dat ik niets kon zeggen.
Toch besloot hij na een uurtje of twee, naar de BSO te willen,
want mamma was wel heel saai zo :).
Vanuit de BSO heb ik de bus genomen naar de IKEA.
In de IKEA leek menig gezin rond te lopen en de voorjaarsvakantie
te gebruiken om kinderkamers of welke kamer dan ook
opnieuw in te richten of wat dan ook
Bovenal leek het er vooral op, dat iedereen ruzie had.
Ouders die kinderen stijf scholden tot kinderen die geen zin in IKEA hadden.
Ik liep er gezellig zwijgend tussen door en liep zo snel
mogelijk op mijn doel af wat best redelijk vlot ging zonder wagen.
Bij de IKEA natuurlijk wel de favo koekjes van C meegenomen,
want anders krijgen wij nog ruzie als ik beken in de IKEA te zijn geweest ;).
Na de IKEA ben ik naar KFC gegaan. Ik bestelde op een zeer onhandige manier
6 hotwings en een cola. De mevrouw had snel door, dat ik geen stem had en
stelde me ja/nee vragen zodat ik alleen maar hoefde te knikken of schudden.
Toen ik klaar was met mijn kippenpootjes kwam ze me een beker thee brengen
"Voor uw keel" zei ze er met een glimlach bij.
Top!!! KFC mag in de handen knijpen met zo'n gastvrije medewerkster.
Tot zover geen problemen met de stem in de zin van nare situaties,
tot ik de bus naar huis nam:
De bus was leeg toen ik instapte en ik ga zitten op een bank.
Toen de bus voller en voller werd, kwam er een oude dame naast mij zitten.
Haar vriendin (misschien nog wel ouder) wilde blijven staan en
ik kreeg een vernietigende blik.
Tja, als je zegt dat je wilt blijven staan, ga ik mijn plek niet meer aanbieden.
Trouwens hoe bied ik aan zonder stem?
Afijn.... mijn halte nadert en ik druk op het knopje.
Dat zal al een signaal kunnen zijn, dat ik er straks uit wil toch?
De bus stopt en ik vraag "Pardon" maarja... dat woord was al niet verstaanbaar.
De dame naast mij (gekleed uit als een echte dame, maar in gedrag blijkbaar niet),
kijkt me aan of ik van een andere planeet ofzo kom.
"Ik versta die taal niet" zegt ze tegen haar vriendin.
Oké, dus zo voelt discriminatie, gaat het nog door me heen.
Misschien is mijn jas niet chique genoeg voor haar ofzo, maar ik geef een glimlach
en pers er hopelijk iets verstaanbaarst uit.
"Mevrouw, ik had graag uit willen stappen, maar ik heb amper stem"
Ik heb werkelijk geen idee, welke stukjes er verstaanbaar waren,
maar het leek voor haar dus schijnbaar een andere taal.
Ik druk opnieuw op het knopje, want de bus is al weer gaan rijden.
De vriendin zegt tegen de dame naast mij, dat die buitenlanders maar van alles
denken. Goh, ik zat dus goed met mijn 'discriminatie-idee'.
De dame naast mij zegt "Ze wacht maar tot de bus stopt. En als ze dan
fatsoenlijk kan doen"
Ik besluit adem te halen, tot 10 te tellen, want ik en niet fatsoenlijk?
Iemand gooide laatst een brandende peuk weg richting mij en ik vraag
nog fatsoenlijk of ze in het vervolg eerst wil kijken voor ze zoiets doet.
Een ander had uit zijn dakpan gegaan, dat mag ik eigenlijk wel eens vaker doen.
Afijn, bus stopt. Ik pers er weer een "Pardon" uit.
Ze staat op en doet lekker rustig aan. Ik pers me het bankje uit en het
gangpad op. Kom bij de deur die op dat moment sluit,
maar ik kan niet roepen dat ik er uit wil.
Gelukkig staan er verder begripvolle jonge mensen om me heen
die de chauffeur roepen, dat er nog iemand uit wil.
Hij stopt en ik pleur bijna om, maar geef mijn omgeving een glimlach
en er komt iets onverstaanbaars uit mijn keel.
Eenmaal buiten ben ik blij, dat ik niet nog een aantal haltes ben mee
genomen en besluit ik de rest veilig te gaan lopen naar huis.
Mag ik morgen alsjeblieft mijn stem weer terug?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten