Pounama, een Maori-steen in het Abel Tasmanmuseum

 

De steen op de foto is een Pounama en ligt in het Abel Tasmanmuseum. De steen is Ruim 9kg zwaar. Het is een verzoenings cadeau van de Maori aan Lutjegast, geschonken in 2018. 

Pounama is een benaming voor verschillende soorten harde en duurzame steen die op het Zuidereiland van nieuw-Zeeland voorkomt. De steen speelt een belangrijke rol in de Maori-cultuur-en is een taonga (een Schat). 

De pounama taonga neemt toe in mana (spirituele kracht) naarmate ze van de ene generatie op de andere overgaan. De steen wordt vaak vernoemd naar een voormalige eigenaar ter nagedachtenis aan hen. Deze steen heet 'Ruamski' naar de grootvader van de grootvader van Doug Huria en Doug is de stamoudste van de Maori-stam die Abel Tasman in 1642 'ontmoette', de Ngāti Tumatakōkiri. 

Toen Tasman in 1642 aan Land wilde gaan kwamen er 4 van zijn bemannings­leden om. Dit verhaal vertel ik in een andere post.

Met het schenken van een pounama wordt een vredesverdrag gesloten, dat nooit mag worden verbroken. Officieel mag een pounama Nieuw Zeeland niet verlaten. Er zijn heel wat diplomatieke inspanningen voor nodig geweest. 

Het houtsnijwerk is gemaakt door drie Maori-gemeenschappen uit het Golden Bay gebied. Het symboliseert de Kracht van de hamerhaai, de 4 windstreken en de peddel waarmee de Maori hun kano's voortbewegen. De rietentas waar de steen op ligt is in 1979 gemaakt door Alva Belsham, een goede vriendin van Doug Huria.

Normaal als je in een museum bent, mag je de collectie niet aanraken, maar bij dit topstuk mag je je hand erop leggen. Als je de steen aanraakt, dan ben je overal ter wereld met elkaar verbonden, volgens de Maori. Sommige mensen zeggen iets te voelen als ze de steen aanraken.

Ook ik heb de steen aangeraakt en het voelt lekker glad en koel, maar voor mij geen spirituele ervaring ofzo. Er gebeurde niets. Neemt niet weg, dat ik het een bijzondere steen vind en het een hele ervaring vond. 

Geheimpje van Verhildersum

video van 20 seconden

Vorig jaar liet ik een 'geheimpje' zien aan de gevel van Museum aan de A en nu een 'geheimpje' van Verhildersum 

Iets is nooit echt geheim als er ooit al eens over geschreven is, maar ik ga er vanuit dat dit geheimpje niet alom bekend is. 

Vorig jaar oktober kreeg ik een tekst toegestuurd uit een boek, maar ik weet niet welk boek. Ik vond het een grappig weetje, maar vroeg mij af of het waar was 🤔.

Voorheen stonden aan de weg op deze plek twee leeuwen, eigendom van het Groninger Museum. Op een gegeven moment werden die teruggehaald en moest de toegang op een andere manier geaccentueerd worden. 

Zo'n mooie oprijlaan verdiend natuurlijk een statige entree en het model inrijhek werd gevonden op Dickninge, een havezate in de plaats De Wijk (Drente) Er werd een schets gemaakt en de timmerman maakte het. 

En nu komt het 🤫: De twee adelaars op de hekpalen, passend bij het wapen van de familie Van Starckenborg, werden gekocht bij een tuincentrum 😄.

En het toeval wilde, dat een maand later de man die de adelaars op de zuilen heeft gezet, bij mij in de hal van Museum aan de A stond. Toen ergens in het gesprek Verhildersum genoemd werd begon ik over dit 'geheimpje' wat ik had gelezen.

Het is een goede keuze geweest met bijkomend voordeel, dat er geen kostbare historische beelden onbeschermd aan de openbare weg hoeven te staan.

Nu denk je misschien "Waarom plaats je dit nu pas Zakina?" Nou, omdat ik er geen foto's van had gemaakt en afgelopen zondag heb ik dat bewust wel gedaan 🤪.