Vandaag had ik een gids met stadswandeling geregeld
en fijn, dat hij het wilde doen.
Met een paar van mijn collega's nam hij ons
mee door de stad.
Nu is het lastig om Groningers (of import Groningers)
rond te leiden, want wij wisten ook al een hoop.
Toch hoorden ook wij wel een paar nieuwe dingen.
Veel foto's heb ik niet genomen,
omdat ik die natuurlijk al lang heb.
Al heb ik deze er als nog bij geplaatst.
We kwamen langs de Korenbeurs, waar vanaf 1865
in dit mooie gebouw; granen, zaden en erwten verhandeld
werden. Tegenwoordig zit er een Albert Heijn in.
Het verhaal gaat, dat boven de entree in een kamertje,
nog weleens handelaren samen komen.
Naast de entree in de rechter nis, staat
de godin Ceres (godin van de landbouw).
En in de linker nis staat Neptunus, god van de zee.
Hij vertegenwoordigt de belangrijkste takken van
de industrie in Groningen namelijk die van de
scheepvaart en scheepsbouw.
Boven op het dak van de Korenbeurs,
Apollo (God van de handel)
met in zijn hand een staf met twee slangen (list en bedrog)
en vleugels aan zijn voeten.
De oude beurshal heeft een bijzondere gietijzeren
constructie met grote ramen, die het keuren van de graanmonsters
op zicht vergemakkelijkten.
De prijzen die hier voor graan werden afgesproken,
gold voor heel het land.
Dit schilderij heb ik al eerder gezien en eerder op de foto
gezet, maar hij blijft mooi.
Dit voor de Groningers beroemde schilderij, hangt in
het stadhuis op de Grote Markt.
Het verbeeld de Paardenkeuring op 28 augustus (Bommen Berend).
Geschilderd in 1920 door Otto Eerelman
Otto Eerelman was voor de Groningers,
wat Rembrandt voor Nederland is.
Het verhaal gaat, dat Groningers die het Louvre in Parijs
bezochten, vroegen "Waar de Eerelmans hingen?"
Zijn werk werd later in de 20e eeuw niet erg gewaardeerd.
Pas de laatste jaren brengen zijn schilderijen weer forse
prijzen op.
Tot 2 augustus 2015 is er een tentoonstelling over
Het leukste was natuurlijk ook, dat wij af en toe de gids
en onze groep iets konden vertellen over iets wat
de anderen niet wisten.
In mijn geval was dat Grote Griet.
De gids vertelde, dat de 'Drie Gezusters'
genoemd is naar de drie zusters van een eigenaar.
Ik wist te vertellen, dat Grote Griet naar een kanon is genoemd.
Het kanon wat op de Grote Markt stond tijdens het beleg
van de Bisschop van Münster (Bommen Berend).
Leuk, dat het verhaal ook wordt vermeld bij
de entree van Groote Griet.
'Groote Griet, ben ik geheten.
Om wijd en weer kan ik wel schieten.
Ik kreeg een kogel in mijn mond.
Ik schoot hem door de Haarder toren
en toen nog zeven voet in de grond.
,,Groote Griet" is de naam van het enorme kanon
waarmede Rabenhaupt in 1672
De stad Groningen verdedigde
tegen de aanvallen van de bisschop van Munster"
Daarna een bezoekje aan het Pepergasthuis.
Gesticht in 1405 en diende oorspronkelijk als gasthuis
voor pelgrims die naar Groningen kwamen.
Zij kwamen voor het relikwie van Johannes de Doper,
die bewaard werd in de Martinikerk.
In 1482 werd de kapel bij het gasthuis gebouwd,
vernoemd naar Getrudis van Nijvel, die als
beschermheilige van de reiziger werd gezien.
In het jaar 1910 werd de poort hersteld
staat er o.a op deze versierde steen aan de binnenkant
van de poort van het Pepergasthuis.
De pomp uit 1829
Deze bel werd geluid, als het eten in de keuken klaar was.
Maar of dat nou het eten was voor de pelgrims of de latere
conventualen (ouderen stadjers die er na de reductie van
Groningen mochten wonen) of toen het een dolhuis was, dat
weet ik niet. (dit van die bel, wist een collega).
Al heeft dit hofje een mooie binnentuin, toch zijn er ook
gezellige geveltuintjes.
En niet alleen mooi groen, misschien kwam het mede door
de regen, we roken allerlei geuren van bloemen
en diverse kruiden.
Via de achteruitgang, verlieten wij het hofje.
Het begon harder te regenen, dus hebben we even geschuild
in de Poelestraat.
Op het Martinikerkhof deelden we per 2 man een
paraplu en stonden we onder de grote bomen.
Onze gids vertelde een hoop van wat daar allemaal
te zien was. Er werden extra paraplu's geregeld en we
gingen verder.
Het Prinsenhof, tegenwoordig een hotel met een
grand café en een à la carterestaurant.
Het hotel heeft 34 kamers.
Onze collega, wist er een hoop over te vertellen
en nam ons mee naar binnen.
In de Middeleeuwen was het in
bezit van de Broeders des Gemeenen Levens,
een religieuze groepering.
Het oudste deel is 15e eeuw en later eind 16e eeuw werden er
delen aangebouwd en werd het pand een officieel
verblijf van de prinsen van Nassau (stadhouders).
In die periode werd de prinsentuin aangelegd.
In de 19e eeuw werd de Prinsenhof gebruikt als ziekenhuis
voor Franse militairen en nog weer later een marechausseekazerne.
Vanaf 1945 zat hier RTV Noord tot 2005.
Dit is het huidige grand café en in de 15e eeuw
was dit de fraterkerk van de Broeders des Gemeenten Levens.
De middeleeuwse muur hebben ze heel mooi in het
interieur opgenomen.
Zelfs een raam van de voormalige Fraterkerk is opgenomen
in het interieur. Zeer stijlvol gedaan dit.
En fijn, dat we even binnen mochten kijken, tijdens de onweer.
Toen we weer buiten kwamen, was het weer droog.
Terwijl we de Prinsenhof verlieten,
wierpen we een blik op d'olle grieze.
Het Roode of Burgerweeshuis.
Rood stond voor wezen van kinderen van Stadjers en
er bestond ook een Groenweeshuis, wezen van ouders
van buiten de stad.
en de overige foto's van dit hofje volgen op dit verhaal.
In de Oude Boteringestraat, staat deze tekst
op de gevel van de pub 'The dog's Bollocks'.
Het Engels is met een taalfoutje, maar dat ze humor hebben
is één ding wat zeker is. En onder het bord een bierpul.
Een collega wees ons op deze twee doodgewone bankjes
op de Vismarkt. Je vraagt je misschien af, waarom ik een foto maak,
van 2 simpele bankjes, nou er zit een verhaal aan:
Tjerk Bruinsma , de eerste gekozen burgemeester van Nederland,
werkte tot 2002 in Groningen.
Hij werd daarna burgemeester in Vlaardingen.
Toen hij wegging in Groningen gaf hij deze twee bankjes
cadeau aan de stad, zodat de oude mannen die altijd
aan deze kant van de vismarkt op dozen en zo
zaten, beter konden zitten. Deze bankjes worden altijd
gebruikt, zolang ik in Groningen woon ken ik het niet
anders, als dat hier altijd veel ouderen zitten te kletsen.
Na ruim 2 uur rond gelopen te hebben, hebben we onze
stadswandeling afgesloten met een kop koffie (voor mij thee)
met een heerlijke cake met kersen erin bij het
Een heel prettige ambiance met goede kwaliteit
broodjes en andere producten.
Het was super leuk en veel indrukken opgedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten