Symboliek op een begraafplaats

Afgelopen zaterdag was ik in Harkstede en heb ik ook wat foto's

gemaakt op de begraafplaats daar.

Ik wist wel, dat symboliek veel voorkomt op begraafplaatsen,

maar ik weet daar weer niet het fijne van.

Ik plaatste de mooiste foto's op Flickr en er reageert altijd

wel iemand die er meer verstand van heeft. 

Door een reactie van vanmorgen besloot ik er een logje van te breien.

De laatste jaren zien we steeds vaker marmer op begraafplaatsen.

Ik zelf vind het kil aan doen, het is vast om de nabestaande 

te ontlasten van al te veel onderhoudt.

Mij viel meteen dit viooltje op, dat tussen twee marmeren afdekplaten

van een echtpaargraf groeide. 

Stiekem ontkiemt en zich niets aantrekkend van de strakheid.

Het wordt nog mooier, dat het daar groeit als je weet waar het viooltje symbool 

voor staat. De Romeinen noemden de dag dat ze hun doden

herdachten 'viooltjesdag'; ze legden dan viooltjes op de graven,

waarschijnlijk als teken van nieuw leven. 

Verder staat het viooltje symbool voor: verborgen schoonheid en deugd, 

nederigheid en bescheidenheid.

Ik vond het al bijzonder, dat deze grafsteen de vorm van een rots heeft.

En dan zie je er ook nog allemaal rotsplantjes om heen. Ik vroeg mij

af of het stel een rots in de branding. Er is genoeg te fantaseren bij 

een rots. Weer kreeg ik een reactie op mijn Flickr-pagina.

Jan en Hilda zijn beide oologskinderen. Hilda werd maar 42 jaar en Jan werd

66. Jan heeft dus Hilda begraven en misschien was zij dus de rots in 

de branding voor hem. De naam Pieters betekent zoon van 

Pieter en die naam komt van Petrus, Grieks voor 'Rots'.

Het maakt deze grafsteen voor mij alleen maar mooier en interessanter.

Deze prachtige grafzerk uit 1920 staat bomvol symboliek.

Maar de mensen die hier liggen roepen ook vragen op.

Hier liggen Harm Beerta (21-1-1839 tot 27-5-1920)

en Hendrika Alting (7-12-1848 tot 27-4-1920)

Ze zijn precies een maand na elkaar gestorven. Harm staat aan de andere

kant van de grafzerk links genoteerd en Hendrika rechts. 

Dus ik vermoed een echtpaar.

Lager op de grafzerk staat de naam Anje Mekkes (7-12-1837 tot 8-1-1875)

Waarom ligt zij hier? Zij heeft maar 1 overeenkomst met het eerdere stel,

dat is dat zij dezelfde verjaardag heeft als Hendrika. 

Zij kan geen kind van hen zijn, want ze is eerder geboren.

En van een zus, verwacht je dezelfde achternaam, maar dat staat er ook niet.

En dan nu de symboliek:

Er staat een treurwilg op; wat staat voor het verdriet van het heengaan van

deze mensen. Tevens staan bomen symbool door hun gestage groei het leven

van geboorte naar de dood, van begin naar einde, van aarde naar hemel.

Naast de boom staat een zeis, die weer symbool staat voor 

'De man met de zeis' namelijk Magere Hein, die je komt halen als het je tijd is.

De zeis, maakt een einde aan het leven. 

Boven in de grafzerk staat een vlinder afgebeeld,

dit staat symbool voor de onsterfelijke ziel en de kortstondigheid van het leven.

Nu was ik al van plan een logje te plaatsen over een begraafplaats 

(in de stad Groningen), maar die wacht maar even tot morgen.