Job en de Alchemist

Vanmorgen moest ik even naar het ziekenhuis, voor bloedafname. Terwijl ik in de rij stond te wachten op mensen die veel vragen hadden, pakte ik mijn boek er maar weer eens bij. De Alchemist van Paulo Coelho. Een paar weken geleden geleend bij de bieb en ergens in die weken kwam het verhaal me toch wel bekend voor. Ik stond op en liep toen naar mijn boekenkast. En daar stond die, maar dan in het Engels. Gekocht op de luchthaven van Chicago in 1992. Niet dat ik zo goed Engels lezen kan, maar bij gebrek aan een Nederlands boek, moest ik toch iets van leesvoer hebben en zocht ik toen een dunnetje uit. Ik heb altijd een boek in mijn tas en anders wel een paar boeken op mijn telefoon (tegenwoordig) 😌.

Na 3 blz waren de mensen voor me klaar en kon ik door naar de bloedafname. Daar was ik direct aan de beurt en had ik een aardige prikster die zonder moeite mijn ader wist te vinden. Fijn!! Gelijk door naar de apotheek, waar ik ook snel aan de beurt was. Ik had een lunchafspraak met L, wat we eens in de 2 of 3 maanden willen plannen. Maar we hadden pas 10:30 afgesproken, dus ik moest nog even de tijd vol zien te maken. Nu had ik wel op de planning om mijn boek uit te lezen, maar om nu al naar ons tentje te gaan vond ik nogal vroeg 😄.

Ik was al een tijdje van plan om een gevelsteen en muurschildering in de Hoekstraat op de foto te zetten. Maar waar zat die gevelsteen nu ook al weer? De muurschildering had ik snel gevonden.

Tot 1-1-2016 was de Hoekstraat een Hoerenstraat met raamprostitutie. Nu staan de kamertjes van toen leeg. Geen idee of er ooit nog iets met de ruimte gedaan gaat worden. Het schijnt, dat de kopers van de kamertjes het wilden verkopen, maar dat de ruimtes kleiner zijn dan 50m² en dat het dan niet als woonruimte verhuurd mag worden. Nouja, wat er ook van waar is, het staat al ruim een jaar leeg. De bewoners proberen de straat leuker te maken o.a met deze aap  en dus ook met de muurschildering zoals de foto hierboven van een dame met een paraplu en handtas.

Nu moest er ook een kopje of een gevelsteen met een kopje zijn. Tijdens de rondleiding van Beno Hofman met Winterwelvaart was het te donker om toen een foto te maken, buiten dat, ik had toen een hypo, dus dat zou een bewogen foto zijn geworden 😄.

Er liepen 3 schilders nogal vervelend te doen, waarvan eentje wel heel vulgair deed, dus ik stapte maar weer op de fiets en fietste weg. De gevels afturen moest maar een andere keer. Natuurlijk had ik een kwartier later pas een gevat antwoord, wat ik tegen die goorlap had kunnen zeggen... ach nouja.

Deze foto is van @oogstgroningen op Instagram

Ik zat dus vroeger dan gepland bij Lunch & Lavazza in de Astraat. Ik kom daar graag, fijne tent, fijne bediening en alles is lekker en betaalbaar. Het was rustig. Ik ging zitten aan de grote tafel en pakte mijn boek, maar raakte natuurlijk aan de praat 😃.

Ik veraangenaamde het wachten (wat niet als wachten voelde) met een heerlijke feestelijke warme chocolademelk met slagroom en een warme punt appeltaart. 😛

Toen mijn lunchafspraak kwam, las ik nog even snel mijn bladzijde uit en gingen we aan een andere tafel zitten. Na ruim een uur over van alles en nog wat gekletst te hebben, hebben we een lunch besteld. Zoals altijd zalig. Zij moest op een gegeven moment naar haar werk en ik had nog tijd over voor ik mijn zoon van school moest halen. Ik keek op mijn telefoon: 

Door de tweet van Harry Perton ging ik toch weer opzoek naar de gevelsteen. Heel handig dat hij het huisnummer erbij had staan. Om de schilders te ontlopen fietste ik nu niet via de vishoek de straat in, maar via de Oude kijk in het Jatstraat. Ik fietste naar huisnummer 54 en zag geen steen. Ik was teleurgesteld en in de waan, dat het weg gehaald was. Tot ik nu niet meer om hoog keek, maar om me heen, de straat zag er anders uit hahaha ik bleek een straat te vroeg te zijn namelijk in de Visserstraat.

Op nummer 30 zag ik deze leuke schildpadden over de gevel 'lopen'. En ging ik onderweg naar de juiste straat. En toch wel erg handig, dat ik het huisnummer nu wist, dus ik kon zo door fietsen. 

En daar hing dus Job 😊. En nu begreep ik waarom ik hem niet had kunnen vinden, ik had hem verwacht op een oud pandje en niet op een modernere gevel. Job blijkt helemaal op zijn plek te zijn in de voormalige hoerenbuurt. Hier kwam ik achter door het blog van Harry Perton de schrijver van Groninganus blog. Er bestaan vele uitdrukkingen voor het lijden van Job, maar waar nou precies Job zijn ellende uit bestond? Het blijkt dat hij de beschermheilige was van de lijders aan afzichtelijke huidziekten en kwade etterende zweren. 

Sint-Jobs plaag was ook een synoniem voor 'Venus-ziekte', morbus Gallicus, oftewel syfilis. Voor meer info https://groninganus.wordpress.com/2008/03/13/job-in-de-hoekstraat/

Ik stapte weer op de fiets en reed naar de school van mijn zoon, waar ik te vroeg aan kwam, maar daar even de foto van Job op Instagram plaatste en daarna verder ging in mijn boek. En dat boek heb ik vandaag uiteindelijk toch nog uit gekregen, zodat die morgen terug naar de bieb kan. 😉